7."Nie rób tak więcej"

Jade

            Leżałam na łóżku i myślałam o moim życiu: o ojcu, o rodzeństwie, o mamie i o Niallu, który tak nagle się w nim pojawił i sprawił, że poczułam się lepiej. Dzięki temu blondynowi, którego nienawidziłam przez całe liceum w końcu czułam, że nie jestem sama, że mam przy sobie kogoś kto mnie rozumie i cierpi tak jak ja. Po chwili poczułam jak materac się ugina, więc odwróciłam się na drugi bok i zobaczyłam uśmiechniętą twarz niebieskookiego:

- Niall, mogę cię o coś prosić? -Zapytałam.

- O co chcesz - odparł.

- Mój tata jest bardzo zaborczy i agresywny, nie raz wyrzucił mnie z domu i musiałam nocować u znajomych. Ojciec groził im i ich rodzinom przez co teraz nawet rodzice Louisa się go boją. Dlatego chciałam cię zapytać, czy znajdzie się dla mnie miejsce u ciebie, kiedy nie będę miała gdzie spać? - Wyjaśniłam.

- Oczywiście, że tak. Nie pozwolę ci spać na ulicy - uśmiechnął się.

- Dziękuję - odwzajemniłam jego gest - Niall, jak twój ojciec miał na imię? - Zapytałam.

- James, ale dlaczego chcesz to wiedzieć? - ściągnął brwi.

- Bez powodu - odparłam - kiedyś znałam Jamesa - zmieniłam temat - bawiłam się z nim na plasu zabaw, gdy miałam cztery lata. Był moją pierwszą miłością - zachichotałam - nadal pamiętam jak wyglądał: miał rudawe włosy, krzywe zęby i przepiękne błękitne oczy.

- To byłem ja - zaśmiał się.

- Nie rób sobie ze mnie jaj - zaczęłam się śmiać.

- Ale to prawda - podparł się na łokciu - kiedy byłem mały wstydziłem się swojego imienia, nie wiem dlaczego, ale tak był, dlatego podawałem drugie - wyjaśnił.

- To głupie - zaśmiałam się.

- Wiem. Dla większości naszej szkoły to byłoby głupie, ale ja nie zawsze byłem taki jaki jestem teraz. Kiedyś byłem zamknięty, dzieci w przedszkolu i szkole śmiały się ze mnie i tylko Harry chciał się ze mną zadawać - powiedział.

- To smutne - spoważniałam.

- Nie ważne - westchnął - idźmy już spać - dodał po czym położył się i zgasił lampkę.

- Niall? - Powiedziałam.

- Hm? - mruknął odwracając do mnie głowę.

- Przytulisz mnie? - Spytałam. Chłopak położył się się przodem do mnie i mocno przycisnął moje ciało do swojego. I zasnęłam w ramionach Nialla Horana chłopaka, którego nienawidziłam jeszcze parę tygodni temu.

              Następnego dnia obudziłam się około 09:00. Wstałam z łóżka, złapałam sukienkę i kosmetyczkę, a następnie ruszyłam do łazienki, żeby wziąć szybki prysznic i zamienić piżamę na normalne ubrania. Wróciłam do sypialni, spakowałam wszystkie moje rzeczy i poszłam do kuchni, w której Niall robił śniadanie:

- Znowu wstałeś o piątej? - Zapytałam siadając przy wyspie kuchennej.

- Yep - odparł stawiając przede mną talerz z jajecznicą na bekonie i pomidorem oraz szklankę soku pomarańczowego. Jedliśmy w ciszy i muszę przyznać, że Niall na prawdę dobrze gotował. Wstałam, żeby zmyć mój talerz i szklankę, ale poczułam, że odkąd wstałam blondyn dziwnie mi się przygląda:

- Co cię tak zainteresowało? - Zapytałam opierając się tyłkiem o szafki.

- Przebierz się - rzucił dopijając sok.

- Czemu? Źle wyglądam? -Oburzyłam się.

- Wyglądasz świetnie - odparł szybko - ale myślę, że będzie ci nie wygodnie - dodał.

- Co wymyśliłeś? - jęknęłam.

- Nic - zaśmiał się

- Niall - westchnęłam tupiąc nogami jak małe dziecko.

- Jezu, po prostu idź się przebrać - przewrócił oczami - widzimy się przy samochodzie za 10 minut - dodał i wyszedł z kuchni. Weszłam z powrotem do pokoju rozebrałam się, założyłam wygodniejsze ubrania, wrzuciłam sukienkę do torby i ruszyłam do samochodu Nialla. Chłopak opierał się o makę samochodu, jedną ręką palił papieros, a drugą miał schowaną w kieszeni czarnych rurek.

- Jedziemy? - Zapytałam stając naprzeciw niego.

- Najpierw do sklepu - uśmiechnął się wypuszczając dym w moją twarz.

- Nie rób tak więcej - ostrzegłam go.

- Dlaczego? - Zaśmiał się i ponownie wypuścił na mnie dym.

- Bo to wkurwiające - burknęłam stając obok niego.

- Dobra - zaczął wyrzucając fajkę na ziemię - chodźmy do sklepu, bo jaszcze dużo atrakcji przed nami - dodał depcząc papierosa i ruszył wgłąb lasu. 

- Jakich atrakcji? - krzyknęłam podekscytowana idąc za nim.

- Zobaczysz - zaśmiał się.

- Niall - jęknęłam dorównując mu kroku.

  - Jade - próbował udawać mój głos.

- Dobra - burknęłam i dalszą drogę pokonaliśmy w ciszy. Weszliśmy do małego sklepu spożywczego i Niall powiedział, że mogę brać co chcę, dlatego wzięłam: Coca-Colę, dwie butelki wody, żelki, czekoladę i drożdżówki. Podeszliśmy do kasy, chłopak dorzucił do zakupów paczkę papierosów, zapłacił za wszystko i wyszliśmy ze sklepu. Blondyn rzucił reklamówkę na tylne siedzenie samochodu, a ja już sięgałam po klamkę od drzwi pasażera, kiedy poczułam jak szarpie mój nadgarstek. Niebieskooki trzymał moją dłoń i ciągnął mnie jakąś boczną dróżką prowadzącą w głąb lasu. Nie odzywałam się tylko posłusznie szłam za nim, bo wiedziałam, że przegram, a on i tak postawi na swoim. Kiedy stanęliśmy Niall pokazał mi, żebym spojrzała w górę. Podniosłam głowę i na drzewie rosnącym obok nas zauważyłam mały domek, tak jak w amerykańskich filmach. Weszliśmy na górę, wyszliśmy na "taras" i usiedliśmy na podłodze przerzucając nogi pod barierką. Przed sobą zobaczyłam rzadkie korony drzew, z których zaczynały spadać liście. Za drzewami rozciągało się morze, po którym pływały pojedyncze statki, a pomiędzy nim i krawędzią klifu mogłam dostrzec fragment plaży:

- Zbudowaliśmy go z Damonem, Harrym i Mayą,kiedy miałem dziesięć lat - powiedział nagle Niall patrząc przed siebie.

- Kim jest Maya? - Zapytałam.

- Moja przyrodnia siostra, córka Damona. Mieszka z matką w Dublinie - odparł.

- Niall, czemu pokazałeś mi to miejsce? - Zmieniłam temat.

- Nie wiem. Po prostu jest dla mnie ważne - spojrzał na mnie.

- Ale jesteśmy pojebani - zaśmiałam się.

- Dlaczego - uśmiechnął się blondyn.

- Jeszcze dwa tygodnie temu warczeliśmy na siebie i szukaliśmy każdej najmniejszej okazji, żeby sobie dogryźć, a teraz siedzimy w twoim domku na drzewie i opowiadasz mi o swoim dzieciństwie - wyjaśniłam.

- Chodźmy - zaśmiał się podnosząc się z podłogi po czym podał mi dłoń i pociągnął mnie do góry.